IDEA

Drodzy Rodzice/Opiekunowie i Nastolatkowie:)

otwieramy zapisy do udziału w Terapii Grupowej dla Nastolatków.

Adolescencja to szok dla rodziców (szczególnie tych, którzy doświadczają dorastania potomka po raz pierwszy). Nierzadko wszelkie wypracowane latami umiejętności i metody wychowawcze zawodzą po całej linii. Jak to możliwe, że dziecko, dla których byliśmy oczkiem w głowie, stopniowo zaczyna oddalać się od rodziców, krytykując oraz podważając ich autorytet i zdanie?

Ten stan trafnie zobrazowała pewna francuska psychoanalityczka. Françoise Dolto nazwała sytuację młodego człowieka ,,Kompleksem Homara’’. To metafora, która od wielu lat jest bardzo pomocna dorosłym w zrozumieniu fazy dojrzewania. Homar w okresie wzrostu w pewnym momencie zrzuca swój stary pancerz, a na jego ciele powoli zaczyna wyrastać nowy. Wzrost ten jest bardzo powolny, a homar pozbawiony ochrony jest całkowicie bezbronny i narażony na różnego rodzaju ataki i niebezpieczeństwa. W tym przypadku homar, to młody, dorastający człowiek, który w określonym momencie życia w wyniku naturalnych procesów rozwoju, ,,pozbywa się’’ starego pancerza (protekcji rodziców). Zaczyna się walka o przetrwanie, nauka rozumienia siebie i swoich potrzeb. To również starcie z licznymi zagrożeniami tego świata (nadużycia seksualne, używki, zaburzenia psychiczne, przemoc). I choć biologicznie i intelektualnie, jest to dojrzała osoba gotowa do dorosłości, to emocjonalnie nie jest przygotowana na radykalne zmiany.

JAKIE SĄ CZĘSTE PROBLEMY OKRESU DOJRZEWANIA

Dojrzewaniu towarzyszą różne, często gwałtowne stany emocjonalne, chwiejność i wysokie napięcie. Mogą to być:

• poczucie własnej mocy i indywidualności;

• wzruszenie i współczucie;

• radość, entuzjazm;

• frustracja;

• podniecenie i nadmierna aktywność;

• załamania, brak wiary w swoje możliwości;

• nieugiętość, wrogość, agresja, nienawiść, złośliwość, okrucieństwo;

• poczucie wstydu;

• bunt;

• smutek i rozpacz;

• apatia i przygnębienie;

• wycofanie, zniechęcenie, niezadowolenie;

• stany depresyjne, lęki;

• ból emocjonalny.

Okres dorastania przybiera radykalną formę. Bardzo często pojawia się agresja, przekraczanie norm społecznych i eksperymentowanie z własnym ciałem. Brak samoakceptacji związany ze zmieniającym się wyglądem oraz burza hormonów znacząco wpływają na wzrost stopnia agresywności (zarówno w stosunku do otoczenia, jak i samego siebie). Zdarza się, że ból emocjonalny jest tak trudny do zniesienia, że młody człowiek pod wpływem impulsu decyduje się na samookaleczenie (cięcie się, przypalanie, bicie). Ból fizyczny to sposób na chwilowe zagłuszenie bólu psychicznego, emocjonalną ulgę i spokój. Autoagresja i zaburzenia emocjonalne (np. depresja) to poważne problemy okresu dojrzewania. Nie powinno się ignorować żadnych z tych zachowań. W takim wypadku dobrze jest zwrócić się o pomoc do psychologa młodzieżowego lub psychoterapeuty.

Niektóre zachowania mogą być sygnałem ostrzegawczym zarówno dla rodziców, jak i innych osób z otoczenia nastolatka (np. nauczycieli, dziadków). Nie ignorować – działać, to najlepsze, co można zrobić. Na co zwracać szczególną uwagę?

1. Zbytnie zaabsorbowanie tematem śmierci.

2. Izolowanie się od społeczeństwa, unikanie kontaktów i interakcji z rodziną i znajomymi. Brak zaangażowania i chęci do udziału w aktywnościach grupowych lub rodzinnych.

3. Wyraźne zmiany nastroju (często skrajne).

4. Problemy z koncentracją, uwagą i skupieniem się.

5. Problemy w szkole, spadek aktywności szkolnej, wagarowanie, obniżenie ocen.

6. Sięganie po używki (alkohol, narkotyki, dopalacze, nikotynę).

7. Problemy z odżywianiem (np. nadmierna dbałość o sylwetkę i restrykcyjna dieta, które mogą doprowadzić do rozwinięcia się anoreksji lub bulimii).

8. Zaniechanie kontynuowania dotychczasowych pasji, zainteresowań i wykonywania ulubionych czynności.

9. Wyraźna impulsywność, w tym zachowania agresywne i przemocowe (w domu rodzinnym, w środowisku szkolnym).

10. Częste określanie siebie jako osoby beznadziejnej, bezużytecznej, niepotrzebnej, bezwartościowej. Oskarżanie się i winienie za każdą porażkę i niepowodzenie. Apatia, przewlekły smutek, płaczliwość.

11. Odrzucenie wsparcia, pomocy i rad. Przeświadczenie, że udzielenie pomocy nie przyniesie pozytywnych skutków.

Dorastanie to nie miesiące, a długie lata. Bardzo trudne i emocjonujące zarówno dla rodzica, jak i nastolatka. Towarzyszą temu frustracja, rozczarowanie, bunt, poczucie gniewu i braku zrozumienia. Wielu opiekunów uważa ten czas za najważniejszą lekcję i próbę rodzicielstwa. Dziecko, które do tej pory zwierzało się rodzinie z wszystkich problemów i przeżyć oraz szukało wsparcia, nagle odcina się od dorosłych. Zamyka się w pokoju, często milczy i nie chce spędzać czasu z bliskimi.

Problemy okresu dojrzewania dla niektórych rodziców są po prostu za trudne. Czują się bezradni w obliczu buntu swojego dziecka, szczególnie jeśli kłótnie zaczynają przybierać agresywną formę. Nie traktuj rozmowy z psychologiem lub psychoterapeutą, jak przysłowiową ostatnią deskę ratunku. Specjalistyczne wsparcie na wczesnym etapie trudnego dojrzewania może w dużym stopniu pomóc rodzicom właściwie przejść przez kolejne fazy dorastania potomka.

Zapraszamy do kontaktu.

Po wstępnych konsultacjach, Psycholog dzieci i młodzieży zaproponuje rozwiązanie problemów w postaci terapii indywidualnej, grupowej bądź rodzinnej.

Dlaczego Terapia Grupowa dla Nastolatków?

Uczestnictwo w grupie pozwala na lepsze zrozumienie siebie, swoich relacji z innymi, a także przyczyn przeżywanych trudności. Wśród zalet terapii grupowej należy wymienić przede wszystkim poczucie przynależności do grupy i jedności z innymi ludźmi. Doświadczenie akceptacji w grupie stopniowo odbudowuje u młodych ludzi poczucie własnej wartości. Terapia grupowa uczy również w zdrowy sposób nawiązywać i pielęgnować relacje. Wykształtowane z czasem poczucie bezpieczeństwa i zaufania pomaga otworzyć się na otoczenie i w sposób komunikatywny uzewnętrzniać emocje, także te negatywne. Możliwość pozyskania informacji zwrotnej od grupy ułatwia spojrzenie na swoje problemy w sposób obiektywny.

Zapraszamy do kontaktu i umówienie się na konsultację wstępną.

Tel. 663 430 340

mail: centrum.idea@op.pl

   Centrum diagnozy, terapii i rozwoju

   dla dzieci, młodzieży i rodziców

IDEA

Kraków - Stare Podgórze

ul: Kalwaryjska 16 lu 5

(w pasażu)